We bladeren door twee edities van 25 jaar geleden: de eerste twee edities uit 1993 van - toen nog - vakblad ‘De Sanitair Specialist’. Edities, waar enkele toen nog bekende namen voorkwamen, zoals badmeubelen van Orlandi, Espalux en EKO, de groothandels Vegro en Savé; en ook Philips Sanitair.

Badmeubel of voorraadhok
“Een badkamermeubel is geen luxe, maar vervult een praktische functie. Er bestond tot voor kort geen traditie in badmeubelen. De mensen stoorden zich er blijkbaar niet aan, dat ze voor een hemdje of badhanddoek even naar de slaapkamer moesten lopen of voor zeep en shampoo naar het voorraadhok”, aldus de markeer van een badmeubelmerk. “De marktentree van badmeubelen werd belemmerd door twee problemen. de gemiddelde Nederlandse badkamer is te klein om een riant badmeubel te herbergen en men was niet gewend aan de hoge prijzen die voor badmeubelen werden gevraagd.” En problemen uit die tijd: “Het komt nog te vaak voor dat meubelen niet waterpas worden opgehangen. En bij de planning van een badkamer moet de installateur zich terdege realiseren dat een badmeubel net geschikt is om als douchewand te dienen. We komen situaties tegen waarin het douchegordijn tegen de aanbouw-elementen aanhangt. Een badmeubel kan niet tegen water; het is geen kano.”

Marktonderzoek
Bijzonder is dat juist in die beginjaren al veel behoefte was aan marktonderzoek. “De roep om vergelijkbare marktgegevens laat zich in de sanitairbranche steeds luider horen. Toch komen vergelijkbare marktgegevens niet of nauwelijks boven water”, constateert onderzoeker Peter Kolman. “Waarom niet? Omdat veel ondernemers in de sanitairbranche bij voorkeur niet over de eigen prestatie willen praten. Zij willen wél de markt leren kennen, maar daarbij niet zelf gekend worden. Deze houding is begrijpelijk. De gemiddelde ondernemer in de sanitairbranche weet zich nog maar zo kort met het fenomeen concurrentie geconfronteerd, dat zijn natuurlijke reactie in de vorm van geslotenheid hem nauwelijks kwalijk valt te nemen. Hij is de concurrentie domweg niet gewend. De ondernemer is echter opgeschrikt door enkele belangrijke ontwikkelingen, die hem dwingen na te denken over zijn positie en over het beleid dat hij wil voeren om zich te verbeteren. Ik noem enerzijds de sterke toename van het aantal sanitairleveranciers, zowel in bestaande als in nieuwe distributiekanalen; en anderzijds de sterke toename van het productaanbod.”
Aan deze behoefte aan cijfers uit de markt is sindsdien hard gewerkt door onder meer researchbureau Qudata en het STS ondernemerspanel.

Comfort sanitair?
Het segment dat we nu ‘comfort badkamers’ noemen, werd in 1993 nog omschreven als ‘sanitair voor gehandicapten’. “Op de Bouwbeurs werd een aantal sanitaire oplossingen getoond die het gehandicapten mogelijk maken op toilet en badkamer zelfstandig te functioneren. Behalve de horizontale en verticale handgrepen is ook de kraan gemakkelijk bereikbaar en licht te hanteren.” In 2018 spreken we liever van ‘comfortbadkamers voor senioren die, in het kader van ‘een levensbestendige woning’, langer thuis willen blijven wonen’.

Geen marktkooplui
Regionale groothandel Savé geeft in een interview aan, wat de taak van een sanitairverkoper is: “Onze opvatting van verkopen is niet een kwestie van praten, maar vooral van luisteren. Kijk, de marktkoopman praat en schreeuwt wél heel veel, maar die moet het dan ook hebben van impulsaankopen. Wij zijn geen marktkooplui en sanitair is geen impulsaankoop. Een klant besteedt zijn geld aan producten die lang mee moeten gaan. Wij wil daarom uitgebreide informatie en goede voorlichting.”
Dat is in de afgelopen 25 jaar in ieder geval niet veranderd.